Eve dönüp evcil bir köpeğin sevgisiyle karşılaşmak kadar keyifli olan çok az şey vardır. Yeni araştırmalar, sahibiyle tekrar bir ortaya gelmenin mutluluğunun bir köpeğin gözyaşı dökmesine sebep olabileceğini gösteriyor. Bulgularını Current Biology mecmuasında açıklayan çalışma muharrirleri, köpeklerin en sevdikleri insanı görmeye verdikleri duygusal reaksiyonun, gönüllerimizi kazanmak ve daha güzel sahipler olmamız için bize ilham vermek emeliyle ortaya çıktığını söylüyor.
Araştırmacılar, “Diğer rastgele bir hayvandan farklı olarak, köpekler beşerlerle bağlantı kurarak evrimleşmiş yahut evcilleştirilmiştir ve beşerlerle göz teması kurarak üst seviye irtibat yetenekleri kazanmıştır” diye yazıyor ve ekliyor: “Bu süreç boyunca, gözyaşları, sahiplerinden esirgeyici davranış yahut besleyici davranış ortaya çıkarmada rol oynayabilir, bu da karşılıklı bağlantıların derinleşmesine ve cinsler ortası bağa yol açmasına neden olabilir.“
Ancak biz ağlayan insanların bilakis, ağlayan köpekler yanaklarından aşağı yuvarlanan ve yastığı ıslatan cinsten gözyaşları üretmezler. Bunun yerine, kolay bir biçimde gözleri dolar ve yaşarır, karşı konulmaz bir yavru köpek gözü tesiri yaratırlar.
Bu nedenle, çalışma müellifleri, gözyaşlarını saymak yerine, köpeklerin konutlarında sahibiyle birlikteyken ve daha sonra beş ila yedi saat ortayla sahipleriyle tekrar bir ortaya geldiklerinde gözlerindeki yaşların hacmini ölçtüler. Sonuçlar, köpeklerin sahipleri olmayan tanıdık beşerlerle yine tanıştırıldığı vakitlerde değil, sahipleriyle bir ortaya gelindiğinde gözyaşı hacminin kıymetli ölçüde arttığını gösterdi.
Önceki araştırmalar, köpekler ve beşerler ortasındaki etkileşimlerin her iki çeşitte de sözde “aşk hormonu” oksitosinin salınımını tetiklediğini göstermişti. Oksitosin, toplumsal bağlanma ve duygusal reaksiyonlarda merkezi bir rol oynadığından, çalışma muharrirleri, köpeklerin ağlama davranışlarının bu nöropeptid tarafından tetiklenebileceğini öne sürüyor.
Araştırmak için köpeklerin gözlerine oksitosin verdiler ve bunun gözyaşı hacminde bir artışa neden olduğunu buldular. Hayvanların gözlerine farklı bir peptit solüsyonu eklendiğinde bu türlü bir tepkinin görülmemesi, gözyaşının tahrişten kaynaklanmadığını doğruluyor.
Çalışma muharriri Takefumi Kikusui yaptığı açıklamada, “Köpeklerin olumlu hislerle bağlı gözyaşı döktüğünü bulduk” dedi ve ekledi: “Ayrıca, altında yatan muhtemel bir sistem olarak oksitosinin keşfini yaptık.“
Son olarak, araştırma muharrirleri insanlara köpeklerin gözyaşları olan ve olmayan yüzlerinin fotoğraflarını gösterdi ve onlardan tasvir edilen hayvanlara ne kadar bakmak istediklerini derecelendirmelerini istedi. Genel olarak, iştirakçiler, gözyaşı üretiminin hislerimizi harekete geçirmeye ve müdafaa isteğimizi artırmaya hizmet edebileceğini belirterek, gözleri dolu köpeklere bakma konusunda daha büyük bir dürtü olduğunu söz ettiler.
Kikusui, “Köpekler insanların en yakın arkadaşları oldu ve biz de bağ kurabiliriz. Bu süreçte sahibiyle etkileşimi sırasında gözleri yaşaran köpeklere sahibi tarafından daha fazla ilgi gösterilmesi mümkün olabilir” diyor.
Bu deneylerin sonuçları, köpeklerin beşerlerle memnun müsabakalara reaksiyon olarak göz yaşı döktüğünü gösteriyor olsa da, üzgün olduklarında da gözyaşı üretip üretmedikleri bilinmiyor. Ayrıyeten araştırmacılar, gözyaşlarının köpekler ortasındaki toplumsal etkileşime aracılık etmede rastgele bir fonksiyonu olup olmadığını yahut bizleri etkileyen yavru köpek gözlerinin sırf insanların hislerini harekete geçirmek için var olup olmadığını kesin olarak söyleyemiyor.